DAG 50

Het is 20 na 12, wanneer ik uit mijn lekker warme slaapzak kruip. Ik steek mijn voeten in de ijskoude slippers en doe het deurtje van onze yurt open. Het is jammer dat er op zoveel plaatsen nog wolken zijn, want het stukje sterrenhemel dat ik kan zien is prachtig! De Melkweg is echt goed te zien en hoe langer je kijkt, hoe meer sterren er verschijnen. Het is zo mooi, maar zo ontzettend koud. Snel ga ik terug naar binnen. Morgen hopen op minder wolken! De kachel is ondertussen uit gegaan en van de warmte is niet veel meer te voelen. Een koude wind komt langs onder mijn bed, waardoor ik regelmatig van zijde moet wisselen om me warm te houden. Wanneer het zeven uur is, word ik wakker van het geluid dat precies van een motor komt die heel dichtbij is. Ik besluit even buiten te gaan kijken. Buiten enkele yaks die heel veel lawaai staan te maken vlakbij onze yurt zie ik niemand. Dan kruipen we er maar even terug in. Nog even in de lekker warme slaapzak, om vervolgens alles bij elkaar te pakken en terug in de auto te steken. Ik neem één van de kettingen die ik van mama had meegekregen en geef ze aan de vrouw om haar te bedanken. Niet zo ver van ons yurtkamp, ligt Khorgo Uul. Dit is een uitgestorven vulkaan waar je naartoe kan wandelen. We besluiten even onze benen te strekken en de pittige wandeling aan te gaan. Over de lava stappen we tot helemaal op de top van de 200 meter diepe krater. Het uitzicht is wel heel mooi! We leggen ons steentje op de berg voor de spirituele geest van de aarde, maar de drie rondjes er rond wandelen, mag de volgende voor ons doen. We dalen terug af tot aan onze auto. Een man vraagt of hij de jerrycans kan kopen met de houders, maar die hebben wij ook nog nodig dus helaas. We rijden verder naar een ijsgrot op onze gps, maar een rivier, maakt het onbereikbaar. En informatie is er toch nergens over te vinden. We rijden terug langs de modderige weg tot bij de hoofdbaan. Naast de perfect geasfalteerde weg lopen nog enkele sporen. Het gedacht dat we het nog enkele dagen via deze weg hadden moeten doen maakt ons niet echt gelukkiger! De bulten die er hier en daar op de geasfalteerde weg liggen, nemen we er met plezier bij. We komen aan in Tsetserleg. Hier is Failfield café and Bakery. Volgens de Lonely Planet, ziet het er veelbelovend uit! Na dagen van uitgedroogd brood, pasta en rijst achter de rug te hebben en vervolgens lookbroodjes, lasagne, burgers met frietjes en limoencake op de kaart te zien staan, gaat onze hemel open! Terug lekker eten is gewoon puur genieten! Even van de gelegenheid gebruik maken om iedereen thuis even up to date te houden en de blog bij te werken. Buiten praten we nog even met een koppel uit Spanje, waarvan de vrouw uit Mongolië komt. Vervolgens zetten we onze weg verder richting Kharkhorin. Onderweg stoppen we nog even bij een yurt, zodat ik al de verzamelde tandenborstels en zeepjes kan weggeven. De vrouw is er heel blij mee! We willen de benzinetank leeg rijden om de lek vandaag nog te kunnen maken. Wanneer we aan de kant staan, merk ik dat er in de dankoffer iets aan het uitlopen is. De oorzaak is niet ver te zoeken aangezien Glenn al heel de reis zijn ice tea uit België wil sparen voor op terugreis en we de meest vreselijke wegen achter de rug hebben! We kuisen alles uit en rijden verder, want de benzinetank blijkt nog niet leeg genoeg te zijn. Het is al redelijk laat, wanneer we in Kharkhorin aankomen, maar we besluiten al een stukje verder te rijden richting een waterval die we graag willen zien. Wanneer we al een 40 minuten onderweg zijn beseffen we dat we er 10uur op deze weg zullen over rijden om de watervallen te zien en terug te keren. We vinden dit een beetje te zot en keren terug. Temidden van de schapen en paarden, rijdt Glenn de auto op de berg om de nieuwe lek van onze benzinetank te repareren. Al een geluk komt zijn lekke blikje ice tea nog wel van pas om de lek te dichten. Het doet me elke keer verbazen, waar hij het allemaal vandaan haalt! Wanneer hij klaar is, lijm ik nog even het dak zodat het water dicht is. We zetten ondertussen onze tent al op en beginnen met eten terwijl de lijm droogt. Een uurtje later ruimen we alles op en parkeren we de auto naast de tent. Het onweert in de verte en we willen eens kijken in hoeverre we dit op foto krijgen. Glenn begint aan de instellingen te prutsen en voor ik het weet, staan er prachtige foto’s op mijn fototoestel! We willen de wensballon die we al een hele reis meesleuren eindelijk oplaten, maar de wind begint heviger en heviger te blazen. Helaas, dan is het geen wensballon! We kruipen beiden in onze lekker warme slaapzakken en doen onze oogjes toe.