DAG 51

We worden wakker van de regendruppels die op onze tent tikken. Snel pakken we alles bij elkaar, want hier blijven heeft weinig zin. Glenn vult snel de benzine bij en dan zijn we klaar om te vertrekken. We zijn beiden blij dat we niet verder zijn gereden richting de waterval, want met de regen had zowel de weg als de waterval toch niet geweest wat het had moeten zijn. Langs modderige paden en zanderige straten, rijden we terug naar het centrum. Vooraleer we naar Ulaanbaatar rijden, willen we nog graag een bezoek gaan brengen aan het eerste Boeddhistische klooster in Mongolië, namelijk dat van Erdene Zuu Khiid. We trekken onze jassen aan, zetten onze kap op en trotseren het afschuwelijke weer. We komen hier tenslotte maar één keer. We beginnen eerst met de droge souvenirwinkeltjes. Buiten mijn Mongoolse nummerplaat die ik één van de afgelopen dagen van een kapotte auto hebben mogen los schroeven, hebben we nog niets dat ons echt doet terugdenken aan Mongolië. Dit land heeft voor ons toch wel een speciale waarde. Voor de auto wat minder! Na drie uur rijden door afschuwelijk weer, onderwater gelopen dorpjes, komen we aan in Ulaanbaatar. Helaas blijkt tot het centrum rijden een ander verhaal! Drie uur lang rijden we in een slepende file beetje bij beetje dichter naar hotels en bezienswaardigheden toe. We willen nog even langs de Russische ambassade in verband met het probleem met mijn visum, maar daar kunnen ze mij niet helpen aangezien een nieuw visum aanvragen vier dagen duurt. De man stelt voor mijn visum tijdens mijn tussenvlucht in Moscow te laten verlengen, maar dan is het al te laat. Ik vraag hem dan ook maar naar de gevolgen indien ik het niet in orde krijg. Een boete zegt hij. Achja dan doen we het daar maar mee! We verlaten de ambassade en rijden verder op zoek naar een hotel voor de twee dagen dat we hier verblijven, vooraleer we richting finish trekken! Het eerste hotel is niet ons budget en wanneer ik dit de vrouw achter de balie probeer uit te leggen, vraagt ze me toch of ze moet reserveren. Ik bedank haar vriendelijk en loop terug richting auto. Dan zoeken we maar verder. In het volgende hotel ziet de kamer er perfect uit, maar is ze eigenlijk wat te duur. Glenn wil hier heel graag blijven dus vertel ik de vrouw dat we op een lange reis zijn en we wat op onze centen moeten letten. Ze belt haar manager en we krijgen 20% korting. Alles voor de goede doelen toch? We checken in, zetten onze spullen neer en vertrekken richting het shoppingcenter. Door de hevige regenval, zijn de straten helemaal ondergelopen. Wanneer ik enkel nog maar wil oversteken, is mijn ene voet al kletsnat. Op het voetpad lopen, is een waar hindernissenparcour door plassen. Water stroomt als watervallen af de trappen van het winkelcentra. Hier zou blijkbaar een wasserette zijn. Wanneer we heel het shoppingcenter aflopen, komen we uiteindelijk bij een kiosk uit, waar ze wasmiddel verkopen. Hebben we het dan zo verkeerd begrepen? Dan stappen we maar verder naar restaurant California, dat Tessa en Nicolas ons hebben aangeraden. Het brood met de lookboter dat we op voorhand krijgen is heerlijk en wanneer er vervolgens een lekkere steak op ons bord verschijnt, voelen we ons helemaal in paradijs! Met een goed gevulde maag, verlaten we het restaurant en lopen we terug richting hotel. Nog even een filmpje zien en dan is het tijd om onze oogjes toe te doen.