DAG 52

Vandaag is het op tijd opstaan, want er staat veel op het programma! We hebben maar één volledige dag in Ulaanbaatar en er is zoveel te doen! Een snel ontbijt om vervolgens richting de wasserette te trekken met twee volle, bijna uitpuilende zakken was. Deze keer hebben we al een geluk wel het juiste adres! Vervolgens nemen we een taxi naar het verste punt waar we vandaag moeten zijn, namelijk Narankuul Market. Dit is namelijk de zwarte markt van Ulaanbaatar, een hele beleving. Door plassen met water, zowel onder onze voeten als boven ons hoofd op de zeilen lopen we langs de
verschillende kraampjes. Vijftig kraampjes met schoenen, twintig met schoolgerief, nog wat met kleding, andere met handtassen en valiezen, fietsen of kookgerei. Je vindt er gewoonweg alles, maar niets dat wij nog kunnen gebruiken! We wandelen opnieuw langs het hindernissenparcour van plassen op het voetpad richting het International Intellect Museum. Dit is niet zo’n gekend museum, maar wel eens de moeite om te doen! Het is allemaal begonnen met een man die van allerlei soorten puzzels hield. Puzzels waar je ook als volwassenen serieus op moet nadenken. Niet het soort puzzels van 1000 stukken. Nee puzzels van zes stukken of 12 stukjes die zo ingewikkeld in elkaar zitten. Bij heel zijn verzameling horen ook het soort puzzels in staal waarbij je twee stukken uit elkaar moet zien te krijgen. Dit was één van de puzzels die wij al aan het begin van onze tour uit elkaar moesten zien te krijgen. Helaas kwam er voor Glenn geen einde aan de zoektocht en geraakte hij een tikkeltje gefrustreerd. Ik kreeg het uit elkaar, maar vraag me niet hoe! Vervolgens kregen we een hele rondleiding met een gids die ons de verschillende verdiepingen liet zien met allerlei puzzels. Zo was er een verdiep met schaakborden in allerlei maten en vormen van over de hele wereld. Meubels gemaakt van puzzels en noem zo maar op. De oprichter neemt elk jaar deel aan een Internationale puzzelbijeenkomst om zo zijn zelfgemaakte puzzels te ruilen en zijn verzameling uit te bouwen. Één van de puzzels uit zijn verzameling werd in Mongolië gespeeld om te zien of iemand wel waardig was om mee te trouwen. Voor Glenn zou dit dan iets mindere gevolgen hebben! We verlaten het speciale puzzelmuseum en wandelen richting het National Theater of Drama. Elke avond zouden hier namelijk prachtige typisch Mongoolse muziek- en dansoptredens zijn. Een ervaring die we absoluut niet willen missen! We kopen onze tickets, haasten ons terug naar de wasserette, boeken een massage voor na het theater en wandelen terug richting theater. Wat gaat de tijd toch snel! Snel lopen we nog een shoppingcenter binnen voor een snelle hap om vervolgens ons te haasten naar het theater. Onderweg komen de nog een Nederlandse man en een Belgische vrouw tegen die we kunnen aansporen om mee te gaan kijken. We zijn echt benieuwd naar wat er gaat komen! Het optreden is gewoon prachtig! Amper met woorden te bevatten! Al de kostuums, de muziekinstrumenten die ze weten de bespelen met zoveel schoonheid, de klanken die ze met hun stem weten te produceren, hun lenigheid. We zijn zo ontzettend blij dat de dit uniek iets hebben mogen meemaken! Snel wandelen we terug naar het hotel met stilaan pijnlijke voeten van de vele kilometers die we vandaag al hebben afgelegd. Tijd voor echt ontspannen na deze lange trip, of dat denk ik toch. De massage is zo hard dat het voelt alsof ze meerdere malen mijn keel toe knijpt. Met ellebogen en onderbenen gaat ze tekeer. Wanneer ze begint met de hete stenen, werp ik de veel te hete steen terug van mijn voet af. Dit kan niet normaal zijn. Iets later begint ze met de stenen op mijn rug te leggen, maar ook deze zijn veel te heet. Ik zeg het maar tegen haar aangezien ik niet met blaren op mijn rug straks terug naar het hotel wil gaan. Ze haalt de warme handdoeken van me af, maar de ruimte is niet echt warm en ik begin bijna te rillen van de koude. De massage is voorbij en ergens ben ik opgelucht! Wat een verschil met die heerlijke massage in Turkije! Wanneer ik in het hotel mijn rug bekijk, staat hij vol met rode plekken. De vrouw zegt dat dit normaal is en na enkele uren terug wegtrekt. Ik hoop maar dat ze gelijk heeft, want dit vind ik echt niet kunnen! Massages het is altijd een risico en daar weet ik na mijn reis naar Maleisië alles over! We kruipen ons bed in en beslissen morgen toch niet te gaan racen naar de finish, maar het te verspreiden over twee dagen. We hebben geen zin meer in stress. Nu is het enkel nog rust en genieten!