DAG 53

We staan vroeg op, zodat we zo snel mogelijk zijn ingepakt en kunnen vertrekken. Nog enkele tussenstops vooraleer we naar de finish rijden, aangezien deze maar open is vanaf 11uur. We bezoeken nog even even boeddhistisch complex. Glenn wil hier graag iets meer over weten, dus nemen we een gids. Het is mooi om te zien, maar ik weinig zin om te horen wat elk beeldje wil zeggen en wanneer het gemaakt is. Glenn heeft al wat koekjes in zijn maag, maar ik nog niets. Het lijkt wel eeuwen te duren! De finish is al lang open, wanneer wij nog moeten vertrekken. We rijden Ulan Ude binnen en de spanning begint de stijgen. Nog enkele kilometers en we hebben de finish eindelijk bereikt. Een trip van bijna 20000km door 17 landen! We beginnen het laatste stukje naar de finish te filmen en voelen het spannender worden, hoe dichter we naderen. Nu is het toch wel echt bijna ten einde! Links van ons, verschijnt plots een grote blauwe spandoek met daarop in het goud Mongol Rally 2017. We rijden de laan op, om uiteindelijk de auto tot stilstand te brengen bovenop het podium. Binnenin het hotel zit iemand van de organisatie om nog wat papierwerk met ons te regelen. Glenn moet gegevens invullen, zodat ze weten dat hij de auto terug naar België rijdt, terwijl ik moet noteren dat we zijn aangekomen. We krijgen nog enkele geschenken zoals een polsbandje, een T-shirt en twee bonnetjes voor een welverdiend biertje vanavond! We schrijven onze naam op het grote finish bord met de rest van gegevens erbij en kruipen beiden op het dak van de auto. Met de confetti in onze handen geven we deze keer niet het startschot, maar dat van de finish. We beseffen het nog niet goed, maar we hebben het gehaald! We parkeren de auto op de parking, terwijl andere teams druk bezig zijn met het leegmaken van hun auto die verscheept of verschroot wordt. Vervolgens rijden we naar de vlieghaven om toch nog te proberen het probleem van mijn visum op te lossen. Een telefoontje hielp niet, dus moeten we het maar zo proberen. Na lang wachten in een kamertje, komt één van de mannen naar me toe met een papier waarop staat dat ik een betaling moet doen bij de bank en het bewijs terug moet komen brengen. Alle automaten in de buurt zijn defect, dus zijn we genoodzaakt helemaal terug naar het centrum te rijden tot bij de bank. Het is moeilijk een belangrijke uitleg te doen, wanneer wij geen Russisch kunnen en zij geen Engels. Na lang zoeken en met mensen die toch een woordje Engels spreken, lukt het ons om de betaling te voltooien. We rijden terug richting vlieghaven om het bewijs af te geven. Na uren van wachten en sukkelen, krijg ik uiteindelijk de stempel in mijn paspoort. Dat is toch wat minder stress voor binnen twee dagen. Ondertussen heb ik nog steeds niet gegeten en begin ik bijna rare trekken te krijgen. Glenn haast zich maar gauw naar een restaurant in de buurt van de finish. Oef, juist op tijd! Vervolgens stoppen we nog even bij de garage om de wielen te laten uitlijnen. Ik zou het tenslotte heel fijn vinden moest Glenn heel terug geraken in België. De auto heeft hard afgezien en ik zou hem liever niet zien stranden ergens in Siberië! De auto wordt hersteld en wij zijn weer gerust! We rijden terug naar de finish en maken er een gezellige avond van met enkele andere teams. Terwijl andere teams hun auto’s leeg maken, laden wij de onze vol met spullen die anderen anders maar zouden weggooien. Metalen jerrycans, nieuw trektouw, EHBO set, lampjes, batterijen, koelbox,… en kruipen vervolgens ons bed in. Morgen een dagje platte rust!