Hello Roemenië!

We checken uit en laten deze prachtige stad achter ons, benieuwd naar wat nog gaat komen. We rijden langs immense maïsvelden, maar ook prachtige landschappen, geel van duizenden zonnebloemen die hun kopje opsteken.

Het is tijd voor het volgende land namelijk Roemenië. We zijn nog vroeg en de paspoortcontrole gaat vlot. Met onze ramen open rijden en 35 graden op de meter rijden we ook hier langs allemaal velden. We gaan even af de autosnelweg om te stoppen bij de supermarkt. Het straatbeeld is een beetje zoals ik me het had voorgesteld. De gebouwen hebben betere tijden gekend en ook de bermen liggen er vuil bij. Bij het oprijden van de autosnelweg zien we een bord waarop staat dat je hier niet met paard en kar of traktor mag rijden. Dat wil al wat zeggen! We stoppen bij het eerstvolgende tankstation om een wegenvignet te kopen, want dat waren we duidelijk vergeten! We zijn verwonderd wanneer we mensen zien die van de autobus Roemenië – Italië – Spanje afstappen met heel der zakken alsof ze heel hun hebben en houden hebben meegenomen tot zelfs flatscreens toe. Het geeft een grappig beeld. Het landschap begint stilaan te veranderen van redelijk vlak naar hoge berglandschappen. We dromen al wat weg naar onze Transfăgărășan pas die morgen op het programma staat. Toch vind ik het wat jammer die autosnelwegen, wanneer er zoveel te zien is doorheen de dorpjes, maar helaas is ons tijdschema hier vaak te strak voor! Maar dan zie ik plots een bord dat de autostrade stopt. Een prachtige weg leidt ons nu langs allemaal kleine dorpjes vol charme. Kleurrijke huisjes, mensen op hun bankje voor hun huis met typische klederdracht, kraampjes met fruit langs de weg! Het was echt een beleving! We komen aan bij het begin van de Transfăgărășan en besluiten op zoek te gaan naar een plaats om te slapen. Niet zo eenvoudig, wanneer er het ene na het andere hotel is. We besluiten dan maar al een stukje naar boven te rijden en daar onze tent ergens op te zetten, maar wat is het daarboven koud! Brrrrr….