Family time!

Vandaag staat Ankara op het programma, want vanavond ontmoeten we de nonkel en tante van Glenn. Zij hebben hier namelijk familie wonen. Door onze grens vroeger te nemen naar Bulgarije, hebben we heel wat tijd gewonnen. Een vier uurtjes rijden en dan kunnen we de blok er al opleggen voor vandaag!

Eerst besluiten we nog even richting het meer te rijden om daar gezellig te ontbijten. Vissers hebben dit weekend duidelijk ook hun weg hiernaartoe gevonden. Glenn merkt op dat de man problemen heeft met het starten van de auto en biedt zijn hulp aan. De mannen vinden dit ongelooflijk en ze beginnen meteen met ons te praten. Natuurlijk is dit behoorlijk lastig, wanneer je niets van de taal begrijpt. Wat we wel hebben begrepen is dat hij ons een grote vis wil aanbieden, maar die slagen we vriendelijk af. In de plaats mag hij wel iets op de auto schrijven. Hij wenst ons een goede reis. Tijd voor onze rit door Turkije of noem ik het beter een hel van een rit? Een uur rijden, maakt je in één keer vijf jaar ouder! Mensen gooien alles toe op de middenrijstrook van de autosnelweg om dan vervolgens even te stoppen op de pechstrook. Er wordt langs alle kanten ingehaald en ook op alle rijstroken als een slak of snelheidsduivel gereden. En om in te halen duwen ze je gewoon van je rijstrook af! Wanneer je dan denkt alles gezien te hebben zie je plots een fietser of voetganger op de autosnelweg of nog straffer vier mannen de weg oversteken! Hallucinant gewoon! Was ik even blij dat we in Ankara waren! Al moet ik wel even zeggen dat de weg hiernaar langs de zee en precies de mini Grand Canyon, wel heel mooi was!

Bij aankomst besluiten we snel iets te eten en eens een kijkje te gaan nemen in enkele shoppingcentra. Aangezien iedereen pas aankomt tegen half acht vanavond vanuit Izmir, moeten we ons toch met iets bezighouden! En wat kan je dan beter doen dan shoppen? Juist ja, niets! We besluiten uiteindelijk onze tijd ook op te vullen met een filmpje in de bioscoop! Het is half acht en daar zien we nonkel Kurt met zijn schoonbroer en schoonvader. We zijn blij hun te zien! Het is natuurlijk wel speciaal elkaar ontmoeten in Turkije! Iets later komt ook Ayşegûl, haar mama, zus en al de kinderen aan. Het weerzien is echt leuk! We kunnen niet wachten om al onze verhalen uit te wisselen en gaan aan tafel zitten. De menu lezen is geen optie, maar al een geluk hebben we Ayşegûl hiervoor! We krijgen verschillende dingen op tafel, zodat we voldoende hebben om te proberen! Ons buikje helemaal vol van al het lekker eten, rijden we naar de farmhouse van haar ouders. Het voelt alsof we in een kasteel terecht komen! Het is er echt prachtig! Na een zalige douche en nog een babbeltje duiken we in ons bed. Morgen gaan we op verkenning door Ankara! We zijn benieuwd!