Dag 12

Vandaag worden we al vroeg wakker. Al de mieren uit de omgeving hebben zich verzameld in en rond de tent. Ze blijven maar komen en dat helpt niet echt om te slapen. We geven het op en beginnen om half zeven alles uit de tent te halen. Wanneer onze wekker om acht uur af gaat zijn we klaar om te vertrekken. Vandaag rijden we naar de grens met Georgië. Ik ben benieuwd wat we allemaal op onze weg gaan tegenkomen. De lokale bevolking is alvast hard aan het werken op hun velden.

We volgen een weg die loopt door een prachtig gebergte. Fragile bruggetjes lopen over de mooie turkooise rivier. Het lijkt alsof ze elke moment zouden kunnen instorten. Het landschap is zo ruw, waardoor we ons een weg moeten banen tussen al de naar beneden gevallen stenen. We volgen onze weg naar Ishan Kilisesi, waar de prachtige Ishan kerk staat. De gps stuurt ons verkeerd en we komen aan in een klein dorpje waar vrouwen op een hete plaat brood zitten te bakken. We vragen de weg aan een man en bieden hem vervolgens één van onze flesjes snaps aan. Ik denk dat ik nog nooit iemand zo gelukkig heb gezien! Zo mooi om te zien! We draaien terug en stoppen even bij de vrouwen. Ze bieden ons een vers gemaakt brood aan, dat lijkt op een pannenkoek. Het is echt heerlijk en voor we het beseffen is het al op. We zetten onze weg verder naar de kerk. Wanneer we aankomen begrijpen we echt niet wat deze reusachtige kerk doet ten midden van een piepklein dorpje. Er is juist een groep op bezoek met een gids. Hun busje staat boven, maar één van de vrouwen heeft juist een operatie achter de rug en vraagt of ze kan meerijden tot boven. Door plaatsgebrek zet ik me dan maar even op de kist op het dak. De vrouw is ons ontzettend dankbaar en wenst ons nog een goede reis. Onze volgende ongeplande stop is Bek Kalesi. Dit is ook een ruïne van een kerk ergens hoog in de bergen. Opnieuw leidt een weg vol haarspeldbochten ons tot boven. We komen aan in een dorpje dat er zo primitief uitziet en waarbij de riolering in het midden van de weg loopt. We nemen even een kijkje en draaien terug. Ik wuif naar enkele kindjes en na een tijdje beginnen ze ons achterna te lopen. We stoppen met de auto en ik begin voor hen diertjes te maken van ballonnen. De kindjes zijn één voor één super blij. Vervolgens stoppen we aan de ruïne. Er schiet niet veel meer van over, maar de met de tijd vergane glorie geeft toch een bepaalde sfeer met zich mee. Opnieuw rijden we een stuk verder tot we weer een bruin bord naast de weg zien staan. We weten niet wat er opstaat en hoe ver het is, maar we besluiten toch eens te gaan kijken. Iets verder zien we een overblijfsel van een kasteel op het topje van de berg staan. Er geraken is geen optie dus pakken we maar een foto met de telelens. Het dorpje op zich is ook echt mooi! Houten deurtjes,hooiwagens en super vriendelijke mensen! We kennen de taal niet, maar toch voelen we de warmte en vriendelijkheid van deze mensen! We vervolgen onze weg langs het 4de grootste dam ter wereld. De weg is half weggespoeld en huizen liggen er verlaten bij. De weerspiegeling van de bergen in het water is prachtig! Wat ons wel opvalt is dat er enorm veel legerposten zijn. We stoppen in een dorpje om de blog even bij te werken, want de internetverbinding is echt een ramp. Nog even doorrijden en dan een plekje zoeken om te slapen. Morgen staat Georgië op ons programma.