Gisterenavond werden we onverwacht nog uitgenodigd door Armenen. Heel vriendelijke mensen, maar gekend als serieuze vodka drinkers. Tijdens ons gesprek wilde ze verschillende keren toosten op bepaalde dingen en schonken ons ook een beetje in. Helaas was de hamerslag heel groot en zijn we er heel de nacht ziek van geweest. En overgaan doet het ook niet meteen! Alle twee zo misselijk als iets, blijven we tot laat in ons bed liggen. Maar je kan daar niet eeuwig blijven liggen en de kilometers liggen op ons te wachten. Ik zet me aan het stuur, want bij mij is het net iets beter dan met Glenn. Ons besluit staat vast, nooit meer ingaan op verzoeken en sterke drank zal alvast voor mij altijd aan de kant blijven staan!
Het is volgens de gps nog een kleine twee uur rijden tot de grens. Een weg met veel bochten, veel hobbels en stoppen langs de weg. Op een bepaald moment houden we halt aan een klein weggetje naast de hoofdbaan en zetten we onze tent op om even te kunnen gaan liggen. Om half acht worden we weer wakker en besluiten we verder te rijden. We zitten op een bergweg en kunnen totaal niet inschatten hoelang we er nog op gaan rijden tot aan de grens. Dankzij de app iOverlander, vinden we een goed plaatsje om te slapen. Met het gezelschap van heel veel sprinkhanen, vallen we uiteindelijk in slaap. Wat een vreselijke dag!
Going Beyond Borders 
Geef een reactie