DAG 22

Vandaag is het tijd om ons eerste Mongol Rally team te ontmoeten. We spreken af om 10u ergens op weg. Vooraleer we samen komen, moeten we nog snel ons water zien bij te vullen! Niet echt handig, wanneer je dan aan een mini tapkraantje komt en 30l water moet bijvullen! Met een beetje geduld komt het dan toch voor elkaar. We besluiten aan het benzinestation ook te tanken, indien de man dollars wil aanvaarden, want ons lokaal geld is stilaan ten einde. Met een onvriendelijk gebaar stuurt hij ons wandelen. Achja, dan doen tanken we later wel met het geld dat we nog hebben en gebruiken we onze twee volle jerrycans maar.

En dan is het zover. De Mongol Rally spirit komt piepen. We hebben Rob en Miranda nog nooit gezien, maar toch voel je een band! We wisselen allerlei verhalen uit en dan is het tijd om samen de weg verder te zetten. Eerst nog even langs de stop langst de bank en dan zijn we er helemaal klaar voor. We geven hen één van onze walkie talkies, wat het communiceren tijdens de rit wat gemakkelijker maakt. Onderweg worden we achterna gezeten door een man die ons probeert uit te nodigen om te picknicken, maar we hebben geen eten bij, dus komt er van picknicken niet veel in huis. Vervolgens probeert hij ons te vertellen dat we een andere weg moeten nemen die minder druk is. We blijven toch maar bij onze route, maar ja de drukte is inderdaad een ramp! Er is enorm veel smog en de hitte is niet te doen! Je ziet iedereen het zweet van hun hoofd deppen! Wij hebben nog de heerlijk frisse met citroen geurende doekjes van nonkel Kurt, waar we hem duizend maal dankbaar voor zijn!

Het verkeer is op deze moment van de dag echt niet te doen! Toeters gaan af, auto’s staan vol blutsen, maar mensen blijven ons aanspreken op het midden van de weg!

We rijden door het Golestan nationaal park. We verwachten er veel van, maar eigenlijk is het sluikstortplaats van de lokale bevolking. Everzwijnen hebben ondertussen een weg gevonden naar al het eetbare dat mensen hebben achtergelaten. En tussen al dat vuil, zoekt de lokale bevolking nog een plekje om te picknicken en vervolgens ook hun vuil achter te laten. Het is echt erg dat je zo’n mooi gebied zo kan vernielen!

Opnieuw komen we een stukje stad tegen. We rijden binnen langs een controlepost waar een enorm autowrak op een platform in de lucht staat! Garages zie je in Iran met overvloed. Dit verklaard veel als je de rijstijl in de steden ziet! Knuffels worden aan de kant van de straat verkocht. Je moet hem wel wassen als je hem cadeau wil geven, want ze zien al zo vuil als iets van al het opwaaiend stof! Eens de stad uit opent zich een heuvelachtig landschap. Nog enkele uurtjes rijden en dan komen we aan de grens met Turkmenistan. Hopelijk kunnen we deze morgenvroeg oversteken.