DAG 28

Vandaag is het ontbijten en Thomas zijn bagage en fiets op het dak zien te krijgen! Het is een jongen uit Frankrijk die met zijn fiets onderweg is en logeert in ons hotel. De woestijn tussen Khiva en Bukhara is bijna niet mogelijk om te fietsen. We willen dan ook alles doen om hem te helpen! Het ontbijt is ongelooflijk! De schaaltjes en borden met vers fruit, pannenkoeken, koffiekoeken, een spiegelei met puree en zoveel meer blijven maar komen! Het smaakt ons echt heerlijk! Glenn begint al met Thomas alles in te laden en ik pak alles uit de kamer. We vragen onze paspoorten terug en schrijven nog iets in het gastenboek en dan zijn we er klaar voor. Even wat brood kopen bij de supermarkt voor deze middag en dan kan de lange tocht echt beginnen! We rijden langs een heuvelachtig landschap met daarachter een meer omgeven door prachtig groen gras. Langzaam begint de omgeving te veranderen naar echte woestijn. Twee keer worden we tegengehouden aan de politiecontrole. De ene keer moeten we de motorkap openmaken en mag ze dan weer toe. De volgende controle moeten we de paspoorten afgeven en vraagt de agent vervolgens of we getrouwd zijn en kinderen hebben. Hij heeft er duidelijk een andere mening over dan wij en zegt al lachend dat het niet kan! Vervolgens mogen we doorrijden. Een vrachtwagen is een as kwijtgespeeld en probeert zo snel als hij kan al zijn geiten uit de vrachtwagen te krijgen. Mensen zitten op hun ezeltje of rijden met hun kar getrokken door een ezel de stad door. Soms is het wel grappig, want dan trekt de ezel de kar met daarop twee kalfjes en een hond. Vrachtwagens met zoveel hooi dat je niets meer van de vrachtwagen kan zien. De weg begint echt slecht te worden. De ene put al groter dan de andere, maar nog steeds moordend voor de auto! Hopelijk overleefd hij heel de rit! We komen aan in Bukhara en zetten Thomas af bij zijn hostel om vervolgens een slaapplaats voor ons te gaan zoeken. Het eerste hotel is volzet, maar de man brengt ons naar het hotel van zijn vriend. Het is drie keer de prijs van het geplande hotel dus zeg ik dat het voor ons te duur is. De man vraagt wat we willen betalen. We zeggen ons bedrag en hij doet er iets bij. Hier willen we het wel voor doen. De man leidt ons naar het mooiste stuk van de oude stad. Het is niet zo groot, maar wel heel mooi! Bogen brengen ons naar allerlei winkeltjes met souveniertjes, tapijten, aardewerk, kruiden, kleding,… . Hier en daar vind je een moskee en een immense minaret. Vrouwen zijn met veel geduld bezig aan het maken van een tapijt. De deurtjes van de huizen, zijn ook in deze stad één voor één uniek! Na de stad in sneltempo te hebben bezocht, besluiten we terug naar het hotel te gaan. We willen de uitbater van het hotel namelijk vragen achter een goed restaurantje. Het is niet helemaal zoals we verwacht hadden, maar de honger is toch weer voor enkele uren gestild. Vermoeid gaan we terug naar het hotel en duikelen we ons bedje in. Morgen is het tijd voor een nieuwe stad namelijk Samarkand.