DAG 37

Vandaag kunnen we eens lekker uitslapen in een goed bed, heerlijk! Vervolgens vertrekken we richting Song Kul lake. Een serieus pittig ritje door prachtige bergen! Eerst nog even langs de bakker voor lekker vers brood zodat we gemakkelijk onze dag doorkomen! Van het ene dorpje, rijden we vervolgens in het andere. Het valt me op dat alle huizen zijn afgesloten met kleurrijke poorten. Wanneer je dan het geluk eens hebt, staat de poort open en zie je hoe de mensen wonen. Het valt me op dat veel buitenshuis gebeurd, hoe groot hun huis dan ook mag zijn. Plots zien we een Toyota Landcruiser naast de weg staan. Het lijkt er sterk op dat dit degene is waarover het artikel op de website van de Adventurists staat. Ik ga er even naartoe en zie een nagemaakte sticker van de mongol rally op de motorkap. Ik vraag of hij ook de Mongol Rally doet en hij zegt overtuigend ja. Wanneer ik terug in de auto zit, zegt Glenn dat het artikel te maken had met dat dit een team is dat helemaal niet bij de Mongol Rally hoort, maar doet alsof. Achja, de valsspelers! We rijden verder langs een prachtige bergpas met besneeuwde bergtoppen, uitgestrekte vlaktes met hier en daar een yurt. Het landschap verandert en het lijkt alsof iemand met zijn spuitzak allemaal groene toefjes heeft gespoten. Tegen de avond worden het roodkleurige bergen met allerlei gaten in omgeven door een prachtige kleurrijke lucht. Een slaapplaats vinden is niet zo eenvoudig, dus zijn we genoodzaakt nog even verder te rijden. Ondertussen is het donker geworden en zien we vier pinkers in de verte. Een man is zijn lekke band aan het vervangen. We helpen hem even, zodat het wat sneller vooruit gaat en hij veilig terug de weg op kan. Wanneer we een dorpje tegen komen, zien we een auto twee keer met zijn lichten knipperen. We stoppen en zien een man op de weg liggen. Ons eerste gedachte is dat hij is aangereden. Ik snap snel uit en kijk naar de andere auto. De man doet teken dat hij teveel heeft gedronken. Ik wil de man hier niet laten liggen, want dan weet ik dat het zo meteen in het donker wel eens heel slecht voor hem kan aflopen. Ik doe teken aan de mannen om hem aan de kant te leggen. De twee mannen helpen me en met een iets wat geruster gevoel kunnen we verder rijden. Even later komen we aan de slaapplaats die we op de app van iOverlander hebben gevonden, maar het gras staat zo hoog en er zitten zoveel insecten dat we toch maar besluiten om verder te rijden. Een weg vol haarspeldbochten die slechter wordt dan bijna elke weg die we hebben gehad, brengt ons uiteindelijk naar het Song Kul meer, waar voorlopig niet veel meer van te zien is. Snel de tent opzetten, een boterham eten en de slaapzakken in. We zijn blij tegen 23.30u eindelijk te kunnen gaan slapen! Wat een lange dag!