DAG 39

Glenn is al uit de tent, wanneer ik nog bezig ben met alles bij elkaar te pakken. Denkende dat alle muggen weg zijn en toch een mooi meer voor mijn neus te hebben, trek ik mijn bikini aan en sluip ik voetje per voetje het water in. Brr… wat is het water nog koud! Het zal geen uitgebreide zwempartij worden. Ik pak mijn zeep en shampoo en maak dan maar van de gelegenheid gebruik om me eens goed af te schrobben en mijn haren te wassen. Wanneer ik uit het water kom, trek ik extreem snel mijn kleren aan, want ik word letterlijk opgegeten door muggen! We vertrekken langs een mooie weg die langs het meer loopt en slaan iets later een zandweggetje in. Het loopt recht naar een mini strandje en het prachtige turkoois en blauwkleurige meer. Tijd voor even te ontbijten zonder de muggen! Ik neem mijn boterham en zet me op een rots met mijn voetjes in het water. Heerlijk is dat! Vervolgens rijden we verder. We houden halt aan een goudkleurige poort omgeven door een muur met stenen yurts. Het is een resort dat de deuren heeft moeten sluiten omwille van geldtekort. Volgens mij was dit al het geval bij het bouwen alleen! Het ziet er waanzinnig uit! Spijtig dat de poort toe is, maar het dak van de justy volstaat in elk geval om knappe foto’s te trekken binnenin. Vervolgens rijden we richting de yurt fabriek in Barskoon. Er is niets aangeduid dus gaan we voorzichtig naar binnen. De eerste deur is de tandarts, maar ik kan je verzekeren dat je daar absoluut niet heen wil! Vervolgens komen we bij de fabriek. De man vertelt ons over enkele yurts in Amerika, één in Londen en één in Duitsland. Het is echt een bekend gezien in de yurt wereld. De man wil ons ook even de atelier/souvenierwinkel laten zien. Vrouwen zijn allemaal druk bezig met het naaien van patronen op hoeden. Ik zie een mini yurt hangen die perfect past in mijn reiskamertje. Normaal ben ik niet zo voor souveniers, maar deze moet echt mee! Een aandenken aan het prachtige Kirgizië. Een land dat absoluut niet vergeten zal worden!!!

We steken de grens over. Deze keer is er niets van niemandsland te bespeuren. Het gaat ook super vlot, want op nog geen 20 minuten kunnen we zeggen dat we in Kazachstan staan. We stoppen aan het eerste dorpje om een bank te zoeken om wat geld te wisselen aangezien we inkom moeten betalen voor de Charyn Canyon. Geen bank te bespeuren, maar wel een hotel. Wanneer we er aankomen zitten er twee toeristen buiten die ook wel interesse hebben om dollars te wisselen. Dat is weer gemakkelijk geregeld. Het zijn blijkbaar twee Nederlanders waarvan er één in Antwerpen woont. Even babbelen en dan voor het donker bij Charyn Canyon zien te komen. We besluiten het park al in te rijden en zo dachten blijkbaar 15 andere overlanders er ook over. We zetten ons ten midden van alle motorhomes om zo wat minder last van de wind te hebben. Meteen worden we welkom geheten en ontstaat er een heel gesprek. Het zijn bijna allemaal Duitsers en Zwitsers die in groep reizen. Omdat we nog niet zeker zijn over onze route door Mongolië, vragen we het even na. En dan eten en onze bedjes in, want om zes uur staan ze hier allemaal op, dus we gaan het geweten hebben aan de nachtrust!